خوانش و برگردان شعر “با قلم می گویم” از فریدون مشیری
مشیری سرودن شعر را از نوجوانی و تقریباً از پانزده سالگی شروع کرد. اولین مجموعه شعرش با نام تشنه توفان در ۲۸ سالگی او با مقدمه محمدحسین شهریار و علی دشتی در ۱۳۳۴ به چاپ رسید. خود او دربارهٔ این مجموعه می‌گوید: «چهارپاره‌هایی بود که گاهی سه مصرع مساوی با یک قطعه کوتاه داشت، و هم وزن داشت، هم قافیه و هم معنا، آن زمان چندین نفر از جمله نادر نادرپور، هوشنگ ابتهاج (سایه)، سیاوش کسرایی، مهدی اخوان ثالث و محمد زهری بودند که به همین سبک شعر می‌گفتند و همه شاعران نامدار شدند، زیرا به شعر گذشته بی‌اعتنا نبودند. اخوان ثالث، نادرپور و من به شعر قدیم احاطه کامل داشتیم، یعنی آثار سعدی و حافظ و فردوسی را خوانده بودیم، در مورد آن‌ها بحث می‌کردیم و بر آن تکیه می‌کردیم.»
ترجمه و خوانش شعر «بهار غم انگیز» را از هوشنگ ابتهاج ببینید و بشنوید
«هوشنگ ابتهاج»، یا «ه.ا.سایه» شاعر معاصر ایرانی و از محبوب‌ترین شاعران در میان جوانان و دوستداران شعر است. سایه زاده 6 اسفند 1306 در رشت است.
نخستین دفتر شعرش را هنگامی که در دبیرستانی در تهران تحصیل می‌کرد منتشر کرد. شعرهای عاشقانه‌اش را در دوران جوانی به یاد دختری ارمنی به نام گالیا نوشته بود. از معروف‌ترین آثار او می‌توان به شعرهای «ارغوان» و «زندگی» اشاره کرد. ارغوان اشاره به درختی در خانه شخصی او دارد که طبق گفته شاعر، زیر سایه‌اش می‌نشسته و با زبان شعر با او گفتگو می‌کرده است.
سایه شاعری تواناست که به هر دو سبک کهن و نو شعر می‌سراید. شاید یکی از دلایل شهرت و شناخته شدن آثار او این باشد که بارها توسط هنرمندان و خواننده‌های محبوب ایرانی، به‌صورت ترانه و تصنیف، اجرا شده‌‌اند.
یکی از فعالیت‌های دکتر کاما، ترجمه شعر فارسی به انگلیسی و انتشار آن در شبکه‌های اجتماعی است. دوستداران شعر و ادب پارسی هم در این راه دکتر کاما را یاری کرده‌اند و با انتشار پست‌های دکتر کاما برای گسترش سهم فارسی‌زبانان در پهنه ادبی جهان و گزین‌گویه‌ها نقش مهمی در این رابطه ایفا کرده‌اند. از همه بزرگوارانی که به انتشار این پست‌ها کمک کرده‌اند سپاسگزاریم.
–