روز جهانی زن از دیدگاهی متفاوت: ارتباطات، مهمانی و سلامت
تأثیر مثبت مهمانی‌های زنانه بر زن‌ها
دکتر “امیلی دورکیم” روان‌شناس اجتماعی از دانشگاه مونترال کانادا اعتقاد دارد: «اساسی‌ترین رفتار در اجتماعی شدن انسان همان دورهمی‌ها است.» او این نظریه را «جنب و جوش جمعی» نامید و عقیده داشت که علت این رفتار، یافتن احساس آرامش و امنیت در شرایط زندگی گروهی است. رئیس کالج روان‌پزشکی دانشگاه استنفورد، دکتر آلن شاتزبرگ نیز عقیده دارد: «بهترین کاری که یک مرد می‌تواند برای سلامتی‌اش انجام دهد، ازدواج کردن با یک زن است! اما بهترین کاری که که یک زن می‌تواند برای سلامتی‌اش انجام دهد، تقویت روابط خود با دوستان هم‌جنسش است!» انسان‌ها در تعامل و ارتباط با یکدیگر به معنا می‌رسند و می‌توان برقراری ارتباط اجتماعی را از نیازهای اساسی جامعه‌های پیچیده امروزی محسوب کرد.
اهمیت دورهمی‌های زنانه در ایران
در گذشته‌های نه چندان دور زن‌های ایرانی گرۀ مشکلات زندگی خود را در زمان پاک کردن سبزی با زن‌های همسایه توی کوچه پس کوچه‌های شهر باز می‌کردند. در واقع آن زمان‌ها زن‌ها اِبایی از به اشتراک‌گذاری مشکلات زندگی خود نداشتند و بازی کردن نقش زنِ قوی و محکم چندان مرسوم نبود. بر این اساس زن‌ها در هر جایی که امکانش وجود داشت، در مهمانی‌های زنانه، در مسجد محله، در مجلس عروسی اقوام، در مراسم ختم همسایه و حتی در همراهی برای خرید مایحتاج منزل سفرۀ دل خود را برای هم‌جنسان خود باز می‌کردند و حتی اگر برای آن مشکل راه حلی پیدا نمی‌شد، به اشتراک گذاری آن مشکل تا حدودی از استرس آن‌ها کم می‌کرد. یکی از موارد مثبت دورهمی‌های زنانه این بود که با شنیدن مشکلات زندگی دیگر زن‌ها مشکلات زندگی خودشان از یادشان می‌رفت و یا دیگر مشکل لاینحلی به نظر نمی‌رسید.
سوابق زن‌های ایرانی در مهمانی‌های زنانه
زن‌های ایرانی از گذشته‌های دور سفره‌های مذهبی برای برآورده شدن حاجت‌ها و آرزوهایشان پهن می‌کردند. این سفره‌های مذهبی و اجتماعی که با مدیریت زن‌های قوی خانواده انجام می‌شد، نقش بسیار زیادی در ایجاد همدلی بین این زن‌ها داشت. زن‌ها با شرکت در این مهمانی‌های زنانه چه با بهانۀ سفرۀ حضرت ابوالفضل و حضرت رقیه و چه مراسم پاتختی و حنابندون در آن گروه احساس امنیت و آرامش و تعلق اجتماعی می‌کردند و این حس آرامش را به زندگی شخصی خود نیز منتقل می‌کردند. زن‌ها در این سفره‌های مذهبی در نهایت سادگی هم‌جنسان خود را دعوت می‌کردند و در مراسم شادی و خوشحالی دَف می‌نواختند و می‌خواندند و می‌رقصیدند و ساعتی را بدون فکر به مشکلات زندگی‌شان سپری می‌کردند.
ساختار ارتباطی زن‌ها و مردها
زن‌ها متفاوت از مردها با هم‌جنسان خود ارتباط برقرار می‌کنند. ساختار روابط زن‌ها با یکدیگر بر مبنای اشتراک احساسات و هیجانات است، در حالی که مردها با هم‌جنس‌های خود بیشتر در مورد کار و فعالیت‌های کاری حرف می‌زنند و روابط‌شان بیشتر بر مبنای کار و فعالیت‌های اقتصادی آن‌ها می‌باشد. مردها کمتر در مورد احساسات و موضوعات شخصی زندگی با هم‌جنسان خود حرف می‌زنند. مردها در مورد ماشین، کار، سیاست، اوضاع اقتصادی جامعه و البته فوتبال! ساعت‌ها با یکدیگر بحث و تبادل نظر می‌کنند، اما در مورد احساساتشان هرگز!
اهمیت وقت گذرانی زنان با دوستان هم‌جنس
وقت گذرانی زن‌ها با دوستان هم‌جنس خود موجب کاهش استرس و اضطراب و یافتن راه حل‌های منطقی برای مشکلات زندگی می‌شود. ارتباط زن‌ها با هم‌جنس‌های خود موجب ترشح هورمون سروتونین در مغز می‌شود که نوعی انتقال‌دهنده عصبی است که موجب شادی و روحیۀ بشاش و احساس سرزندگی می‌شود. اهمیت وقت گذرانی زن‌ها با دوستان هم‌جنس خود را می‌توانیم با تأثیر یک پیاده‌روی یا انجام یک ورزش مهیج برای سلامتی زن‌ها هم‌اندازه دانست.
حرف زدن فشار خون زن‌ها را تنظیم می‌کند!
زن‌ها از قابلیت حرف زدن در مورد هر موضوعی در مهمانی‌های زنانه برخوردارند. مهم نیست که این حرف زدن در مورد روان‌شناسی رفتار با بچه‌ها و شوهر و خانوادۀ شوهر باشد، یا دستور پخت مرغ شکم پُر یا آخرین کیف و کفشی که در حراج 70% خریده‌‍اند. مهم این است که حرف زدن فشار خون زن‌ها را تنظیم می‌کند، روحیه‌شان را شاد می‌کند، اعصاب‌شان را آرام می‌کند، بروز سکتۀ قلبی در آن‌ها را کاهش می‌دهد، عمرشان را طولانی‌تر می‌کند و شاید چربی و کلسترول و اورۀ خونشان را هم پایین بیاورد!
اَبَر زن یا ضعیفه؟
امروزه با همۀ پیشرفت‌ها و وجود همه نوع تجملات در زندگی زن‌ها کمتر زنی را در مهمانی‌های دورهمی زنانه می‌بینید که از مشکلاتش بی‌پرده حرف بزند و یا برای گشودن گره‌های زندگی شخصی‌اش در مهمانی‌های زنانه دست یاری به هم‌جنس خود دراز کند. امروز دیگر همۀ زن‌ها قوی هستند و «اَبَر زن» و بدون نیاز به حل مشکلات و بدون کمک و یاری و همدلی هم‌جنسان خود. گرچه خوشحالند و زندگی خود را موفق و کامیاب می‌دانند، حتی اگر هزاران مشکل در زندگی داشته باشند؛ اما نمی‌خواهند آن‌ها را «ضعیفه» بنامند که در حل کوچکترین مشکل زندگی خود نیز مانده‌اند. امروزه دیگر اثری از «زن ضعیف» در خانواده و یا حتی در جامعه وجود ندارد و همۀ زن‌ها در همۀ دورهمی‌ها و مهمانی‌های زنانه با انبوهی از غم و غصه و درد در دل و روحشان و با رفع چین و چروک و خطِ اخم بر چهره‌شان با آخرین متدهای آرایشی و زیبایی به روی هم‌جنسان خود لبخند می‌زنند و از استواری و قدرت زنانه و موفقیت‌هایشان در اجتماع و خانواده سخن می‌رانند. امروزه زن ضعیف در لیست سیاه اینترپل است.