به مناسبت زادروز نیما یوشیج، تغییردهنده معیارهای هزارساله شعر فارسی
تغییردهنده معیارهای هزارساله و مقدس شعر فارسی
به نظر شما چرا علی اسفندیاری «نیما» شد؟ نیما یوشیج سبک شعری را در فارسی بنا نهاد که شاعران بزرگی چون ملک‌الشعرای بهار را نیز به خشم آورد. ولی انتقاد و تمسخر را به جان خرید و به شعر نو جان داد. 21 آذر، زادروز این شاعر توانمند و بزرگ پارسی، گرامی باد.
آغاز زندگی و آغاز شعر
“علی اسفندیاری” در 21 آبان سال 1276 در منطقه یوش مازندران دیده به جهان گشود. او اولین شعرش را در 23 سالگی سرود و در سال 1300 نام “نیما” به معنای “کمان بزرگ” را بر خودش نهاد. مجموعه شعر “افسانه” او در سال 1301 انقلاب بزرگی در فضای افسرده و راکد شعر و شاعری ایران به وجود آورد و برخی آن را مانیفسیت شعر نوی فارسی می‌نامند. نیما برخی قواعد شعر را در هم شکست و در زبان قالب‌های شعری تاثیر زیادی گذاشت. از آثار نیما می‌توان مقاله‌های نیما، نامه‌های نیما و اشعار وی را نام برد.
زبان طبری یا مازنی
یکی از علایق نیما زنده نگه‌داشتن زبان مازنی یا طبری است و دیوان شعری به این زبان با نام «روجا» منتشر کرده است. نمونه‌ای از شعر نیما به زبان مازنی را بخوانید.
نیما مُ مِن، یگانِهِ رستمدار
نیما وَروُ، شَهرآگیم تَبار
هُنَرِ مُنی وُنِ مِ نوُم دار
کلین نیمُ، تَشِ کِلهِ سَرِ کَل مار
یکی از به‌نام‌ترین شعرهای نیما- تو را من چشم در راهم
تو را من چشم در راهم
شباهنگام
که می گیرند در شاخ تَلاجَن سایه ها رنگ سیاهی
وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم
تو را من چشم در راهم
شباهنگام
در آن دم که بر جا دره ها چون مرده ماران خفتگانند
در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام
گرم یادآوری یا نه، من از یادت نمی کاهم
تو را من چشم در راهم.